claude sautet ne demek?

Claude Sautet (23 Şubat 1924 - 22 Temmuz 2000) Fransız film yönetmeni ve senaristti.

Biyografi

Fransa'nın Hauts-de-Seine kentinde Montrouge'da doğan Sautet, kariyerine başladığı Paris'te bir film üniversitesine gitmeden önce resim ve heykel eğitimi aldı ve daha sonra bir televizyon yapımcısı oldu.

Les Choses de la vie (Hayat Bağları, 1970) ise bir dörtlemenin ilk örneğini oluşturdu. Romy Schneider ile Michel Piccoli'nin başrolleri oynadıkları film, burjuvazinin orta yaş bunalımını geriye dönüşlere yer veren düzgün bir anlatımla aktardı. Lino Ventura ile Jean Paul Belmondo'nun başrolleri oynadıkları ilk önemli çalışması Classe Tous Risques (Büyük Riziko, 1960) Amerikan gangster filmlerini örnek alan düzgün bir film oldu. Yine Lino Ventura'nın başrolü oynadığı L’Arme à gauche (Tüfek Sola, 1965) aynı çizgiyi sürdürdü.

Vincent, François, Paul ve Diğerleri ( Vincent, Paul, François, et les Autres, 1974) Sautet'in en beğenilen filmlerinden biridir. Ülkede her hafta sonu dört orta sınıf erkek, esas olarak hayatlarını tartışmak için bir araya geliyor. Piccoli'nin yanı sıra Yves Montand, Gérard Depardieu ve Stéphane Audran'ı da içeriyordu. The Guardian'a göre yönetmenin ünlenmesini sağlayan bu filmin ardından gelen ve Romy Schneider ile Yves Montand'ın oynadıkları César et Rosalie (Sen ve Ben, 1972) iki erkek arasında kalan bir kadının çözümü üçlü birliktelikte bulmasını konu edindi.

A Simple Story (Une Histoire simple, 1978) adlı filmi En İyi Yabancı Film dalında Akademi Ödülü'ne aday gösterildi.¹ Dörtlemenin son filmi Une histoire simple (Basit Bir Öykü, 1978) ise orta yaşlı bir kadın kahramanın (Romy Schneider) bunalımına eğildi. Dörtlemenin arasında yer alan Max et les ferrailleurs (Şeref Yolu, 1971) yine düzgün bir polisiye oldu. Mado (1976), Un mauvais fils (Kötü Evlat, 1980), Garçon! (Garson, 1983) ve Quelques jours avec moi (Benimle Birkaç Gün, 1987) yönetmenin Renoir ve Becker sinemasının izinden gittiğini gösteren filmlerdir. Yönetmenin başyapıtı sayılan Un cœur en hiver (Ayazda Bir Yürek, 1992) ise Ravel'in müziğinin de desteğiyle bir aşk ve müzik dramı oldu. (Film, Venedik Film Festivali'nde Gümüş Aslan Ödülü kazandı.) Yönetmenin son filmi Nelly et Monsieur Arnaud (Nelly ile Bay Arnaud, 1995) yeni boşanmış bir kadınla yeni bir emekli arasındaki ilişkiyi oldukça durağan bir anlatımla aktardı.